“هربار که به سمت کتاب خوبی برگردیم، همیشه حرف تازه ای برای گفتن دارد. نه آن کتاب همان کتاب سابق است و نه ما همان کتاب خوان سابق”

گاهی با تمام وجود از خواندن کتابی لذت می بریم که از اعلام کردنش احساس شرم می کنیم، چون بیشتر آدم های اطرافمان آن را کتاب خوبی نمیدانند. این شرم در خصوص استاد ادبیاتی که هملت را نخوانده هم صدق می کند. گاهی پیش می آید که برنامه ای برای خواندن یک کتاب بخصوص نداریم، اما آن کتاب ما را بیدار می کند! گاهی قصه ها در اوج غمگین بودن ما را به قله لذت می رسانند.

گاهی نمیدانیم قفسه های کتابخانه شخصی‌مان را چگونه بچینیم و مرتبشان کنیم. بعضی هایمان لذت کتابفروشی را حتی شده برای یک روز تجربه کرده ایم و ساعت ها حرف در موردش داریم. این خوشی ها و ناخوشی های کتاب خوان بودن در سفر مکتوبی که بوگل ترتیب داده، در کتاب هیچ چیز جای کتاب را نمیگیرد، همراه مخاطب هستند.