ذهن انسان به نحوی غیرتعادلی، بدی را بهتر از خوبی در نظر گرفته و به آن اولویت می دهد. این نقطه ضعف بیولوژیکی، که نسل به نسل منتقل شده است، با تلاش و تمرین می‌تواند تغییر یابد. کتاب قدرت بدی، نوشته‌ی روی اف. بامیستر و جان تیرنی، شواهد معتبری ارائه می‌دهد تا ابتدا قوه بدی را اثبات کند و سپس نحوه بهره‌مندی و سود بردن از بدی و افکار منفی را نشان می دهد. این اثر به عنوان کتاب منتخب برخی از نشریات معتبر شناخته شده است.

چرا ما با انتقادات، حتی زمانی که همراه با تحسین‌های فراوان است، به ویرانی می‌رویم؟ این به دلیل طراحی مغز ما برای تمرکز بر روی جنبه‌های منفی است. این واقعیت، علت بسیاری از الگوها و رفتارهای ما را توضیح می‌دهد؛ چرا کشورها به جنگ‌های ویرانگر مشغول می‌شوند و چرا زندگی های زناشویی‌ به طلاق منجر می‌شوند. در طول روز، نیروی بد به عنوان موثرترین قدرت بر ذهن افراد حاکم است و در زمینه‌های بازاریابی و حتی در اخبار و سیاست تسلط دارد. کتاب قدرت بدی به بررسی نیروی ویرانگر بدی و همزمان به بررسی ساختار مفید آن برای انسان‌ها می‌پردازد.

دانشمندان برجسته علوم اجتماعی روی اف. بامیستر و جان تیرنی، در تحقیقات خود، به دنبال مواقعی برای اثبات این نظریه بودند که رویدادهای خوب تأثیرات بیشتری نسبت به اتفاقات بد دارند، اما به نتایج قاطعی نرسیدند. تحقیقات آن‌ها نشان داد که قدرت بدی همیشه از خوبی قوی‌تر است؛ این به خاطر است که افراد مدام بر روی ضررهای مالی خود تأکید می‌کنند و نه سودهایشان.

اعتقاد به منفی‌گرایی مغز ما ناشی از فرآیند تکامل انسان است؛ این سوگیری منفی، اجدادمان را در مقابل خطرات مرگبار، هوشیار نگه می‌داشته است، اما این دیدگاه در دنیای امروزی که به مثبت‌نگری نیازمند است، می‌تواند تداخل‌آور و گمراه‌کننده باشد. بمباران اخبار منفی، باعث ایجاد احساسات ناامیدی شده و باعث افت توجه به نعمت‌های زندگی می‌شود. کتاب قدرت بدی، به ما یادآوری می‌کند که اولویت دادن به منفی نگری، میل ذاتی بشر است اما با آگاهی یافتن میتوانیم هر موقع که منفی نگری به ضرر ماست به آن غلبه کنیم و هر زمان به سود ماست از آن بهره ببریم. این اثر تأکید دارد که احساسات منفی و بد می‌توانند محرک‌های قدرتمندی برای رشد و پیشرفت باشند، تنها کافی است که به درستی درک شوند.

همان‌طور که نویسندگان کتاب اشاره می‌کنند، ما می‌توانیم با انتخاب استراتژی‌های مؤثر، از دام‌هایی که به روابط، مشاغل و جوامع آسیب می‌زنند، دوری کنیم. همچنین می‌توانیم به‌جای تمرکز بر روی ناهنجاری‌های جهان، بر روی زیبایی‌ها و تلاش برای بهبود امور متمرکز شویم.