کتاب جنگ چهره‌ زنانه ندارد، نوشته سوتلانا آلکسیویچ است. یک مستندنگار بلاروسی که داستان واقعی زنانی را روایت می‌کند که در لشکر اتحاد جماهیر شوروی در جنگ جهانی دوم شرکت کردند. این زنان، پس از سال‌ها از تجربیات ترسناک و تنهایی‌های خود می گویند. سوتلانا آلکسیویچ در این کتاب، با یک رویکرد کاملاً متفاوت، جنگ جهانی دوم را از زاویه‌ی زنان روسی توصیف می‌کند. او در سال ۲۰۱۵ برنده‌ی جایزه ادبی نوبل شده است و این کتاب به عنوان یکی از مشهورترین آثار جهان در مورد جنگ شناخته شده است.

نویسنده، در این اثر با استفاده از زبان شاهدان عینی، صداها و ناله‌هایی را به تصویر می‌کشد که تاکنون شنیده نشده‌اند. او زوایای پنهان و غیرقابل تصوری از جنگ را به نمایش می‌گذارد. جنگ، نمی‌تواند تنها در تخیلات جای بگیرد، بلکه یک واقعیت وحشتناک است. برای تصویرسازی صحیح جنگ، بهترین راه، نقل قول افرادی است که شاهد آن شرایط بوده اند.

کتاب جنگ چهره‌ی زنانه ندارد، در واقع، بخش اول از پنج‌گانه‌ی سوتلانا آلکسیویچ با عنوان “صداهایی از آرمان‌شهر” است. نویسنده از تجربه‌ی خود به عنوان یک روزنامه‌نگار استفاده کرده و از روش مصاحبه و انتقال تجربیات شاهدان عینی، استفاده می‌کند تا نگاهی زنانه به جنگ ارائه دهد. او بیشتر تمایل دارد با حقایق واقعی مواجه شود تا جنگ را تخیل کند.

کتاب، لحظات سختی را بیان می‌کند که خارج از آن چیزی است که معمولاً درباره‌ی جنگ می‌شنویم. چیزی که این کتاب را از بسیاری از آثاری که در مورد جنگ نوشته شده است متمایز می‌کند، وجود چندین صدا است. در این کتاب، حتی یک آشپز یا یک رخت‌شوی ساده نیز نظر خود را درباره‌ی جنگ، بیان می‌کند. آلکسیویچ از تنوع دیدگاه‌ها نمی‌ترسد و این تنوع در گفته ها باعث می‌شود، کتاب قابل‌باور و واقعی به نظر بیاید.

قهرمانان این کتاب افراد عادی هستند، نه قدیسان یا ابرانسان‌ها. بیانشان ساده و معمولی است. آن‌ها شاعر یا استاد دانشگاه یا سیاستمدار نیستند؛ صحبت‌هایشان روزمره و خیابانی است. ترجمه‌ی فارسی این کتاب نیز با توجه به این ویژگی‌ها صورت گرفته است تا کتاب برای خواننده قابل درک و قابل‌حس باشد.